PAS untuk Semua? PAS untuk Melayu?

By admin-s On Sep 2, 2014

Mungkin tidak rugi untuk PAS meneliti pengamatan dan analisa saya tentang “pasarannya” di kalangan bukan Muslim sebelum membuat keputusan sama ada untuk “menjentik” pengundi bukan Melayu dan bernikah dengan Umno.

Wong Chin Huat, TMI

PAS banyak mencapai kejayaan untuk dirinya dan “politik Islam” yang diwakilinya di bawah panji “PAS untuk Semua” sejak tahun 2007.

Semua pencapaian PAS dalam masa tujuh tahun kini mungkin menyejat sama sekali dengan sikap “kluk-klek” (flip-flop) dalam krisis perlembagaan Selangor yang mencadangkan penonjolan mentaliti “PAS untuk Melayu”.

Antara dua strategi makro ini, “PAS untuk Semua” dan “PAS untuk Melayu”, mana yang lebih baik untuk PAS? Terdapat dua pendekatan dalam menilai mereka.

Pendekatan pertama berasaskan agama, apakah politik assabiyah itu sah di sisi Islam? Pendekatan kedua berasaskan untung-rugi politik, sah tidak sah itu lain cerita, yang penting ialah ia boleh memaksimakan undian kerusi untuk PAS, dan membawa PAS kepada kuasa pemerintahan.

PAS sudah tentu adalah pakar tentang apa yang halal dan apa yang haram dalam Islam dan tidak perlukan nasihat orang lain. Tetapi, mungkin tidak rugi untuk PAS meneliti pengamatan dan analisa saya tentang “pasarannya” di kalangan bukan Muslim sebelum membuat keputusan sama ada untuk “menjentik” pengundi bukan Melayu dan bernikah dengan Umno.

Apa lagi bukan Muslim mahu?

Kerana propaganda Umno yang berdekad-dekad, rakyat Malaysia bukan Melayu/bukan Muslim sering digambarkan sebagai golongan minoriti tamak haloba yang berkeinginan tidak terhingga.

Salah satu contoh ialah tuduhan Bumiputera Kristian di Sabah dan Sarawak sengaja ingin menggunakan kalimah Allah untuk mengelirukan atau menyinggung hati orang Melayu, sedangkan itu memang praktisnya jauh sebelum Malaysia ditubuhkan pada 1963.

Agak pasti, projek Malaysia tidak akan termeterai jika syaratnya penutur bahasa Melayu dan bahasa Iban beragama Kristian terpaksa melepaskan hak mereka menggunakan kalimah Allah.

Apa lagi pengundi bukan Muslim – dan juga ramai pengundi Muslim yang liberal – mahukan daripada parti-parti yang mewakili orang Melayu? Saya kira boleh disimpulkan dua perkara: keterangkuman (inclusiveness) dan kebolehramalan (predicitability).

Umno vs PAS

Dalam konteks ini, Umno dan PAS melambangkan dua ekstrim.

Umno adalah parti yang taksub mempertahankan status kuo yang meminggirkan komuniti minoriti sebagai warga kelas kedua. Ia kurang dalam ketererangkuman tetapi tinggi dalam kebolehramalan.

Peraturan permainan adalah jelas: golongan minoriti mesti dijadikan “orang jahat” yang menyatukan golongan majoriti, pada masa yang sama membayar “yuran perlindungan” dalam bentuk wang dan undi supaya Umno boleh mengekalkan sistem naungan (patronage) dan kronismenya.

Jika perlu, Umno akan cuba mengugut dengan ancaman kekerasan ala Mei 13, 1969 tetapi selagi bukan Muslim tidak mencabarnya, kewujudan mereka akan ditoleransikan, malah tempat ibadah dan sekolah mereka akan dapat kelulusan atau bantuan setiap kali undi dibuang.

Sebagai perbandingan yang ekstrim, PAS ingin mengubah keseluruhan sistem politik, masyarakat dan ekonomi Malaysia.

Mengikut teori, Ketuanan Melayu tidak akan wujud di negara Islam, tetapi apakah ia akan digantikan oleh Ketuanan Muslim, di mana golongan bukan Muslim akan dilayani sebagai golongan Dhimmi di Zaman Ottoman, warga kelas kedua secara eksplisit?

Kalau jawapannya “ya”, maka PAS tidak lebih merangkumi (inklusif) daripada Umno.

Apa yang lebih mengkhuatirkan golongan bukan Muslim ialah ketidaktentuan (uncertainty) apabila PAS berkuasa.

PAS sering mengejar perubahan daripada segi formaliti supaya pemerintahannya nampak seperti kerajaan Islam zaman kuno, tanpa memperincikan atau membuktikan kebaikan perubahan yang ingin dibawanya.

Golongan bukan Muslim tidak dapat tidak bertanya: ke mana perubahan PAS ini akan berhenti? Apakah sasaran muktamad PAS itu menjadikan Malaysia sebuah negara seperti Saudi Arabia, Sudan atau Afghanistan?

Faktor takut dan faktor percaya

Sokongan kepada PAS di kalangan rakyat bukan Muslim dan Muslim bukan Islamis akhirnya bergantung kepada dua faktor: takut (fear) dan percaya (trust).

Dalam erti kata ini, PAS mempunyai dua pilihan dalam strategi makro.

Strategi pertama, “PAS untuk semua” yang memerlukan Pakatan sebagai pelengkapannya boleh meningkatkan faktor percaya dan mengurangkan faktor takut terhadap PAS di kalangan bukan Muslim dan Muslim bukan Islamis.

Strategi kedua, “PAS untuk Melayu” yang menuju kepada Kerajaan Perpaduan (Unity Government, UG) dengan Umno nyata akan meningkatkan faktor takut dan mengurangkan faktor percaya di kalangan Muslim dan Muslim bukan Islamis.

Setakat ini, strategi pertama “PAS untuk semua” mencapai kejayaan yang tidak pernah tercapai sebelum ini.

Pada tahun 2008, Dr Siti Mariah Mahmud memenangi kawasan Kota Raja yang mempunyai 48% pengundi Melayu dengan 68% undi, jauh lebih tinggi daripada 52% yang dimenangi oleh Tok Guru Hadi Awang di Marang yang mempunyai 98% pengundi Melayu.

Pada tahun 2009, MB Perak Nizar Jamaluddin menjadi tokoh PAS pertama dan satu-satunya yang dinamakan sebagai calon Perdana Menteri akan datang oleh ramai pengundi Muslim. Ini semua kerana beliau berani mendukung demokrasi, menolak politik lompat parti ala katak dan menolak campur tangan istana dalam politik.