What are the chances that Anwar will honour his promise to raise the salary of Civil Servants? (Updated with BM Translation below)

If after the KKB by election, Perikatan is also seen to have the favour of the Indians, this will render PH a racialist party, that rules only with the support of the Chinese while it will be Perikatan that will be seen as the multiracial party, that has the support of both the Malays and the Indians.

Nehru Sathiamoorthy

First of all, let us ask ourselves why did Anwar suddenly announce that the government is going to raise the civil servant’s salary by 13 percent in December in May itself? Why couldn’t he announce it, say in November, so that people won’t have to wait for 7 months before their pay is raised?

Well, I think we all know what the answer is. The answer is that the wellbeing and welfare of the civil servants is not really what was on Anwar’s mind when he suddenly announced that he is going to raise the civil servant’s salary in December. I will bet one ringgit and thirty-five cents that if you asked anybody in the government last month, none of them even had any idea that Anwar was going to announce raising the salary of civil servants during Labour Day. He probably just thought about it off the cuff, most likely because he thought it was a  necessary move to keep him in power.

Afterall, this is the same government that has been eager to reform the civil servant’s pension scheme, because they said that  civil servant’s pension and salary is becoming too taxing off the government’s resources. Considering that prior to Anwar’s announcement last Labour Day, the government was intent on cutting how much it spent on civil service, certainly it seemed odd that a few days ago, Anwar decided to go about turn, and announce that he was going to raise the salary of civil servants, and increase the government spending on the civil service instead.

So if the wellbeing and welfare of the civil service is not the reason why Anwar suddenly announced the pay rise of civil servants, what is?

Well,  I suppose the reason, as it always is, has to do with keeping Anwar in power. Anwar is most likely hoping that by promising the civil service a sizeable prize, they will stay loyal to him until the end of the year, and by buying their loyalty in this way, Anwar is hoping that he will be able thwart whatever challenges that he is set to face in the second half of the year.

There are a bunch of challenges that Anwar is likely going to face in the second half of the year as it is.

The KKB by election is certainly one of them. If Anwar loses the KKB by election, which PH had won repeatedly and with a comfortable margin in successive elections, that is going to be a challenge to him. If his own followers are not supporting him, it would clearly mean that he no longer has a mandate to rule in the country. Anwar’s mandate to rule is already suspect, when seen in the backdrop of such things as the KK Mart boycott. Anwar had asked people to stop their boycott of KK Mart, but nobody seems to be listening to him, because the KK Mart boycott is still going on. If you are a leader, people should listen to you. If nobody listens to you, even if you are officially and legally the leader, everybody will subconsciously see you as a pretender or an usurper, and when people see you as a pretender and usurper, as sure as night follows day, whoever else in the country that has a desire to become the leader, will step up to challenge you.

Other than no longer possessing the mandate to rule, if Anwar loses KKB, he might also likely lose one of his most prized possessions, which is that he is the champion of multiculturalism and diversity in Malaysia. If Anwar loses KKB, it will most certainly be because the Indian electorate have deserted him to bestow their favour upon Perikatan. Perikatan currently has the mandate of the Malays. If after the KKB by election, Perikatan is also seen to have the favour of the Indians, this will render PH a racialist party, that rules only with the support of the Chinese while it will be Perikatan that will be seen as the multiracial party, that has the support of both the Malays and the Indians.

In the second half of the year, Anwar will also likely be facing the problem of the “6 Jahanam”, or the travesty of having 6 opposition MPs showing support to the government while still remaining in the opposition fold. The opposition has already made moves to have 6 MPs removed from their position and by-elections called to replace them. If they succeed, Anwar will be facing 6 more by-elections where the chances of him losing in rapid succession is high. Even if somehow, the opposition move to have the 6 MPs is thwarted by Anwar, it will still make Anwar look bad, even if he denies having anything to do with thwarting the move, because the very concept of having 6 opposition MPs openly supporting the government while insisting that they are still loyal to the opposition is self-evidently a travesty to the the dignity of the parliament.

The biggest problem that Anwar will likely face in the second half of the year is the targeted subsidy scheme that is set to roll out in June. I am very in favour of the targeted subsidy programs and I sincerely hope that it will succeed, but if you ask me to bet on its success, I certainly will not, on account that I have deep misgivings about the competence and capabilities of the people who are in charge of the initiative. Once the targeted subsidy scheme runs, there are rumours that the price of RON 95 might soar toas high as RM 3.36 per litre, and if the people in charge of the targeted subsidy scheme has no plans to curtail inflation or make sure that everybody who needs the subsidy gets it or ensure that the initiative is staggered appropriately in a way that the people and the economy and the people can handle the change, there is going to be a uproar in the street.

Considering all this , I suppose it is understandable why Anwar is baiting the civil service with a hefty pay rise, in order to keep them at his side as he wades through what will likely be a difficult second half of 2024.

Anwar is probably signalling to the civil service that if they help him hold on to power until next year, they can expect a handsome reward for their service.

As to whether the civil service will actually get their reward if Anwar makes it through the year however, I think it is a question mark.

Let us not forget that Anwar is the same person who promised Sabah and Sarawak that the first thing that he will do after he takes office is see to it that all matters related to MA63 will be settled asap. One and half years since he took office, we can clearly see that other than conceding a few tokens, Anwar had no intention of settling the MA63 issue at all. He probably just said that he was intent on settling it, because at that time, the support of Sabah and Sarawak was necessary for him to stay in power.

Anwar also, let us not forget, is the sort of person who could shamelessly downplay the fact the he had repeatedly said that “kalau kita jadi kerajaan hari ini, harga minyak turun besok”, by claiming in 2023 that he only said that that he will reduce the price of oil if he became the Prime Minister 15 years ago. This despite the fact that he was caught on video saying it as late as 2022.

At the end of the day, whether the civil service will get their promised bonus in December depends on whether Anwar still needs the civil service to remain in power next year.

If he does, they will. If not, I will bet that Anwar will just throw them some token before breaking his word yet again. After he breaks his promise, I will even bet that he will still wear a smile from ear to ear, and go meet the civil servants, while pretending that nothing at all has happened, and expecting the civil service to also pretend with him that nothing has happened.

 

 

Apakah kemungkinan yang Anwar akan menaikkan gaji penjawat awam pada bulan Disember depan?

Pertama sekali, marilah kita bertanya kepada diri kita sendiri mengapa Anwar tiba-tiba mengumumkan bahawa kerajaannya akan menaikkan gaji kakitangan awam sebanyak 13 peratus pada bulan Disember di bulan Mei sendiri? Mengapa beliau tidak mengumumkannya, pada bulan November contohnya, supaya orang tidak perlu menunggu sehingga 7 bulan sebelum gaji mereka dinaikkan?

Kalau kita menanyakan soalan ini sahaja, saya yakin kita semua tahu akan mendapat jawapan kepada persoalan mengapa Anwar dengan tiba tiba mengumumkan kenaikan gaji yang drastik untuk pekerja awam. Jawapannya bukan kerana Anwar sangat prihatin terhadap kesejahteraan dan kebajikan kakitangan awam. Kalau Anwar mementingkan kesejahteraan dan kebajikan pekerja awam, tentu sekali kenaikan gaji untuk kakitangan kerajaan akan dibincangkan selama berbulan bulan sebelum ianya diishtiarkan, tapi saya sanggup bertaruh yang tak ada sesiapa pun dalam kerajaan yang tahu bahawa Anwar akan mengumumkan peningkatan gaji kakitangan awam pada  Hari Buruh yang lepas. Dalam pemikiran saya, Anwar berkemungkinan besar hanya terfikir tentang perkara itu secara tiba-tiba, mungkin kerana beliau menganggapnya sebagai langkah yang perlu dilaksanakanya untuk mengekalkan tampuk pemerintahanya.

Kita kena faham yang sebelum Anwar membuat pengumuman tentang peningkatan gaji perkerja awam, kerajaannya  berkali kali menyatakan bahawa mereka berhasrat untuk meminda skim pencen kakitangan awam, kerana menurut mereka, pencen dan gaji kakitangan awam semakin hari semakin menjadi beban kepada negara dan kerajaan. Kalau sebelum Hari Buruh yang lepas, kerajaan Anwar telah berkali kali menyuarakan hasrat mereka untuk mengurangkan kos perbelanjaan untuk kakitangan kerajaan, tidakkah aneh untuk Anwar memutuskan untuk menaikkan gaji kakitangan awam, dan meningkatkan perbelanjaan kerajaan ke atas perkhidmatan awam dengan tiba tiba pada minggu lepas?

Jadi, jika kesejahteraan dan kebajikan pekerja perkhidmatan awam bukanlah sebab mengapa Anwar tiba-tiba mengumumkan kenaikan gaji kakitangan awam, apakah sebabnya?

Mengikut hemat saya, seperti biasa, keputusan mengejut Anwar ini berkemungkinan besar berkait rapat dengan usaha berterusannya untuk mengekalkan kuasa di tangannya. Pada fikiran saya, Anwar mungkin berharap bahawa dengan menjanjikan ganjaran yang lumayan kepada perkhidmatan awam, mereka akan kekal setia kepadanya sehingga hujung tahun, dan dengan membeli kesetiaan mereka dengan cara ini, beliau akan dapat menangkis sebarang cabaran yang akan dihadapinya pada separuh kedua tahun ini.

Terdapat beberapa cabaran yang mungkin dihadapi oleh Anwar pada separuh kedua tahun ini.

Pilihan raya kecil KKB adalah salah satunya. Jika Anwar kalah dalam pilihan raya kecil KKB, , itu akan menjadi cabaran baginya. Sebelum ini,  PH secara berulang kali dan dengan margin yang selesa telah memenangi kerusi DUN KKB. Kalau kali ini PH kalah di KKB, ini bermakna bahawa penyokongnya sendiri telah hilang keyakinan terhadap tampuk pemerintahan Anwar.

Jika pengikut-pengikutnya sendiri tidak menyokongnya, ini bermakna bahawa mandat Anwar untuk memerintah negara sudah menjadi lemah. Kalau kita lihat pada perkara-perkara seperti boikot KK Mart umpamanya, jelas kita boleh nampak bahawa mandat Anwar untuk mentadbir negara pada Ketika ini memang pun sudah berada dalam keadaan yang agak lemah. Anwar telah secara terbuka meminta orang ramai untuk menghentikan boikot KK Mart, tetapi tidak ada sesiapa yang nampaknya mendengar kata-katanya, kerana boikot KK Mart masih berlanjutan. Jika anda seorang pemimpin, orang harus mendengar kata-kata anda. Jika tidak ada sesiapa yang mendengar kata-kata anda, walaupun anda secara rasmi telah dinobatkan sebagai seorang pemimpin , mahu tak mahu, akan timbul tanda tanya di benak orang ramai, samada anda seorang pemimpin yang sejati. Sekiranya kesahihan kepimpinan anda dipersoalkan di lubuk hati orang ramai, mahu tak mahu, akan bangkit usaha untuk mencabar kedudukan anda sebagai seorang pemimpin yang sah.

Selain daripada tidak lagi mempunyai mandat yang kuat untuk memerintah negara, jika Anwar kalah di KKB, beliau juga mungkin akan kehilangan reputasinya sebagai seorang juara pluralisme dan kepelbagaian di Malaysia. Jika PH kalah di KKB, ianya hampir pasti  kerana mereka telah kehilangan undi India. Perikatan pada masa ini mempunyai mandat daripada orang Melayu sahaja, tetapi  jika mereka memenangi pilihan raya kecil KKB, Perikatan akan dilihat sebagai mempunyai sokongan orang India. Jika PH kehilangan sokongan kaum India tatkala PN pula meraih sokongan kaum India,  ini akan menjadikan PH sebuah parti rasialis, yang mentadbir negara hanya dengan sokongan orang Cina sahaja,  sementara Perikatan pula yang akan dilihat sebagai sebuah parti pelbagai kaum, yang mempunyai sokongan daripada bukan sahaja orang Melayu, tapi juga orang India.

Pada separuh kedua tahun ini, Anwar juga mungkin akan menghadapi masalah “6 Jahanam”, dimana 6 orang Ahli Parlimen pembangkang yang menunjukkan sokongan kepada kerajaan walaupun masih kekal dalam kelompok pembangkang mungkin akan kehilangan kerusi mereka. Jika kerusi-kerusi mereka dipertandingkan dalam pilihanraya kecil secara berturutan,  Anwar bakal menghadapi 6 lagi pilihan raya kecil di mana peluang untuk kalah berturut-turut adalah tinggi. Ini pasti akan memberi tamparan yang hebat kepada mandat Anwar untuk memerintah.

Masalah terbesar yang mungkin dihadapi oleh Anwar pada separuh kedua tahun ini adalah skim subsidi bersasar yang dijadualkan untuk dilancarkan bermula dari bulan Jun. Saya sendiri sangat menyokong program subsidi bersasar, tetapi jika anda bertanyakan pada saya akan peluang kejayaannya, saya dengan tanpa ragu ragu akan mengatakan bahawa pada firasat saya, peluang kejayaan skim subsidi bersasar ini adalah rendah. Ini kerana saya mempunyai keraguan yang mendalam tentang kebolehan dan keupayaan orang-orang yang bertanggungjawab untuk menjayakan skim ini. Apabila skim subsidi bersasar ini bermula, terdapat desas-desus yang menyatakan bahawa harga RON 95 mungkin melonjak sehingga RM 3.36 seliter, dan jika orang-orang yang bertanggungjawab untuk menjayakan skim subsidi ini tidak mempunyai rancangan untuk mengekang inflasi atau memastikan bahawa semua orang yang memerlukan subsidi akan mendapatnya atau memastikan bahawa inisiatif ini dijalankan secara berperingkat untuk memastikan agar orang ramai dan ekonomi mampu menangani perubahan yang diperkenalkannya, pasti akan timbul pelbagai bentuk kekecohan di negara.

Mengambil kira semua kesukaran yang mungkin dihadapinya tidak lama lagi, kita bolehlah faham mengapa mengapa Anwar dengan tiba tiba begitu berminat untuk mengumpan sokongan kakitangan perkhidmatan awam dengan kenaikan gaji yang besar. Beliau mengumpan sokongan mereka, kerana beliau memerlukan bantuan dan sokongan mereka, untuk mengharungi kesukaran yang bakal dihadapinya pada separuh kedua tahun 2024 .

Dengan mengumumkan  kenaikan gaji hanya pada bulan Disember, Anwar mungkin memberi isyarat kepada kakitangan perkhidmatan awam bahawa mereka hanyalah boleh mengharapkan ganjaran yang lumayan, sekiranya mereka membantu beliau untuk mengekalkan kuasa sehingga tahun depan.

Persoalannya, adakah perkhidmatan awam benar-benar akan mendapat ganjaran mereka jika Anwar berjaya menharungi separuh kedua tahun ini dan kekal berkuasa sehingga ke tahun hadapan ?

Saya fikir, jawapannya adalah bergantung kepada keadaan.

Saya berfikir sedemikian, kerana kita tidak boleh lupa bahawa Anwar adalah orang yang sama yang berjanji kepada Sabah dan Sarawak bahawa perkara pertama yang akan beliau akan lakukan selepas beliau mengambil alih kuasa selepas pilihanraya umum yang lepas, adalah memastikan agar semua perkara yang berkaitan dengan MA63 akan diselesaikan dengan segera. Satu setengah tahun sejak beliau mengambil alih tampuk pemerintahan, kita dapat melihat bahawa selain daripada melaksanakan beberapa program berkaitan MA63 secara ala kadar dan separuh hati, Anwar tidak mempunyai sebarang niat untuk menyelesaikan isu MA63 secara muktamad. Beliau berkemungkinan besar hanya berkata bahawa beliau berniat untuk menyelesaikannya, kerana pada masa itu, sokongan Sabah dan Sarawak adalah penting bagi beliau untuk kekal di dalam kuasa.

Kita juga jangan lupa , bahawa Anwar adalah seorang yang boleh dengan tanpa segan sendiri atau rasa bersalah, menjanjikan berkali kali bahawa”kalau dia menjadi kerajaan hari ini, harga minyak akan turun besok”, sebelum memungkiri janji janjinya dengan begitu sahaja.

Melihat semua ini, maka bolehlah kita merumuskan, bahawa samaada pekerja perkhidmatan awam akan mendapat imbuhan yang dijanjikan mereka pada bulan Disember yang akan datang bergantung kepada sama ada Anwar masih memerlukan bantuan badan perkhidmatan awam untuk kekal di dalam kuasa tahun depan.

Jika beliau memerlukan mereka, mereka akan mendapatkannya. Jika tidak, saya berani bertaruh bahawa Anwar hanya akan sekadar memberikan mereka beberapa token kecil sahaja, sebelum melanggar janjinya sekali lagi. Selepas beliau melanggar janjinya, saya juga berani bertaruh bahawa beliau akan tetap tersengih dari telinga ke telinga, dan pergi menemui kakitangan kakitangan awam tanpa segan silu, sambil berpura-pura seperti tidak ada apa-apa yang berlaku, dan mendesak secara diam agar pekerja pekerja perkhidmatan awam  turut berpura-pura bersamanya, seperti tidak ada apa-apa sama sekali pun yang telah berlaku.